Zabytki Unesco w Polsce

Stare Miasto w Krakowie

wraz z Wawelem, Kazimierzem i Stradomiem wpisane na listę UNESCO w 1978 r.

Kopalnia Soli

Wieliczka wpisana na listę UNESCO w 1978 r.

Unikalność tego obiektu polega na tym, że to jedyna na świecie taka kopalnia czynna od średniowiecza do dnia dzisiejszego. Posiada kolekcję górniczych konstrukcji, urządzeń i narzędzi wewnątrz kopalni, pokazuje systemy eksploatacji, wentylacji, odwodnienia i oświetlenia, w naturalnym środowisku na przestrzeni kilku stuleci.

Największe wrażenie robi chyba kaplica i Ołtarz św. Kingi, patronki górników solnych, w wielkiej sali gdzie żyrandole zrobione są z soli kryształowej.

Relacja filmowa, trochę porad zanim pojedziesz i subiektywne wrażenie opisaliśmy w tym miejscu

Białowieski Park Narodowy

wpisany na listę UNESCO w 1992 r.

Polska część puszczy nie jest największym kompleksem leśnym, większa jest Puszcza Kurpiowska i Bory Tucholskie. Niezwykłość tego terenu tkwi w stanie zachowania szaty roślinnej, naturalnego krajobrazu, świata zwierzęcego, gleb, rzeźby terenu. Białowieski Park Narodowy chroni ostatnie naturalne ekosystemy leśne, występują tu prawie wszystkie zbiorowiska leśne jakie spotykamy w puszczy.

Ostatni dziki żubr zginął z ręki kłusownika w lutym 1919. Powrót żubra do Białowieży nastąpił w 1929 r., kiedy utworzono specjalny rezerwat.

W Białowieży byliśmy w 2009 r. po puszczy chodziliśmy ale żubry tylko w rezerwacie widzieliśmy.

Stare Miasto w Toruniu

wpisane na listę UNESCO w 1997 r.

O wpisie na listę przesądziły toruńskie kamienice, reprezentujące prawie wszystkie style architektoniczne, domy spichrze i w pełni zachowany układ urbanistyczny. Najpiękniejsza na Rynku staromiejskim jest misternie zdobiona kamienica Pod Gwiazdą z drugiej połowy XV w. Należy wspomnieć o pięknie odrestaurowanym domu (późny gotyk z 1480 r.) najwybitniejszego mieszkańca Mikołaja Kopernika.

Ratusz i pomnik Kopernika, te dwa miejsca przykuwały najbardziej naszą uwagę

Stare Miasto w Zamościu

wpisane na listę UNESCO w 1992 r.

Zamość założono w 1580 r., autorem planu oraz projektantem budowli i fortyfikacji był urodzony w Padwie Włoch, Bernando Morando. W Polsce od 1570, pracował w Warszawie i Lwowie, gdzie Kanclerz i Hetman Jan Zamoyski zawarł z nim umowę na budowę prywatnego Miasta.

W 1589 r. Zamość wraz z twierdzą wszedł w skład tzw. ordynacji zamojskiej. Rozległy i symetrycznie skomponowany Rynek Wielki stanowi jedno z najpiękniejszych wnętrz urbanistycznych w Polsce, jest doskonałym świadectwem przenikania się wątków ogólnoeuropejskich i lokalnej tradycji artystycznej. Idealne wieczne miasto.

Gdy byliśmy w Zamościu, trafiliśmy na jarmark i rekonstrukcję historyczną, oczywiście powstał z tego materiał filmowy.

Zamek Krzyżacki w Malborku

wpisany na listę UNESCO w 1997 r.

Stare porzekadło mówi, że Zamek w Malborku to “najwieksza góra cegieł na północ od Alp”. Siedziba Wielkiego Mistrza Zakonu Szpitala NMP Domu Niemieckiego w Jerozolimie jest największym ceglanym zamkiem na świecie. Budowę rozpoczęli mistrz krajowy Teodoryk Gatirslebe i komtur Hermann von Schonenberg w 1274 r. Przez Braci zwany Grodem Marii (Marienburg) stał się stolicą państwa krzyżackiego w 1309 r. Całość powstawała etapami, na skarpie nad rzeką Nogat, kompleks liczył około 700m. Wielki Mistrz Zakonu osiadł tu dopiero w 1324 r. Twierdza nie do zdobycia aż do roku 1620 r.

Wpisany na listę nie tylko jako przykład wybitnej architektury ceglanej ale również za walor unikalnego skansenu metod i doktryn konserwatorskich obowiązujących przez dwa stulecia .

Spektakl Krzyżem i Mieczem robi wrażenie, być na zamku gdy zapadnie zmrok, film może trochę za długi, ale to duuuży zamek 🙂

Kościół Pokoju w Świdnicy

zostal wpisany na listę UNESCO w 2001 r.

Kościół Pokoju w Jaworze

zostal wpisany na listę UNESCO w 2001 r.

Powstały na terenach księstwa świdnicko-jaworskiego, po wojnie trzydziestoletniej, przegrani ewangelicy na mocy traktatu pokojowego z 1648 mogli zbudować protestanckie świątynie po za miastem, to pamiątka rekatolizacji terenów Śląska.

Twórcą tych dwóch kościołów a także trzeciego, spalonego w Głogowie, był urodzony we Wrocławiu w 1577 Valentin von Sabisch, inżynier wojskowy, architekt, znawca i kolekcjoner dzieł sztuki.